માત્ર નિવેદનના આધારે FIR થઈ શકે નહીં: હાઈકોર્ટ

જેની ધરપકડ થઈ છે તે પુરાવા વિના સમાજ માટે ખતરારૂપ છે તે સાબિત થઈ શકે નહીં

પોલીસ દ્વારા એક નાગરિકના નિવેદનના આધારે તેની સામે ગુનો નોંધી ધરપકડજ કરી હોય તે મામલે હાઈકોર્ટમાં પડકારવામાં આવતાં હાઈકોર્ટે આ મામલે ગંભીર નોંધ લઈ માત્ર નિવેદનના આધારે પોલીસ ગુનો દાખલ કરી શકે નહીં તેવી ટકોર કરી કોઈ વ્યક્તિ સામે એફઆઈઆર નોંધવાથી તેને જાહેર વ્યવસ્થા માટે જોખમી જાહેર કરી શકાય નહીં તેવો ઉલ્લેખ કર્યો હતો.

ગુજરાત હાઈકોર્ટમાં એક વ્યક્તિએ પોલીસમાં FIR દાખલ કરીને તેની અટકાયતને પડકારી હતી.
તેણે પોતાની અરજીમાં કહ્યું હતું કે પોલીસે તેની સામે એફઆઈઆર નોંધી છે અને સામાન્ય નિવેદનોના આધારે તેની અટકાયત કરી છે. જસ્ટિસ ઈલેશ જે વોરા અને જસ્ટિસ વિમલ કે વ્યાસની બનેલી હાઈકોર્ટની ડિવિઝન બેન્ચે અરજીની સુનાવણી કરતા કહ્યું હતું કે માત્ર એફઆઈઆર દાખલ કરવાથી જાહેર હુકમના ઉલ્લંઘન સાથે કોઈ લેવાદેવા નથી.

ડિવિઝન બેન્ચે કહ્યું કે અટકાયત કરાયેલ વ્યક્તિ સમાજ માટે ખતરો છે તે સાબિત કરવા માટે પૂરતા પુરાવા અને સામગ્રી હોવી જોઈએ. જેના કારણે સમગ્ર સમાજની ગતિ ખોરવાઈ રહી છે. જો આવી વ્યક્તિ બહાર રહે તો જાહેર વ્યવસ્થા બગડે અથવા સામાજિક વ્યવસ્થા જોખમાય. ડિવિઝન બેન્ચે કહ્યું કે કસ્ટોડિયલ ઓફિસર દ્વારા માત્ર વ્યક્તિલક્ષી સંતોષને કાયદેસર, માન્ય અને કાયદા અનુસાર કહી શકાય નહીં, કારણ કે એફઆઈઆરમાં કથિત ગુનાઓ કાયદા હેઠળ જોગવાઈ મુજબ જાહેર વ્યવસ્થા પર કોઈ અસર કરી શકતા નથી.

ચુકાદામાં પ્રકાશિત અહેવાલ અનુસાર, બેન્ચે ટિપ્પણી કરી હતી કે એવું કહી શકાય નહીં કે અટકાયત કરાયેલ વ્યક્તિ નિવારક અટકાયત અધિનિયમની કલમ 2(ભ) ના અર્થની અંદરની વ્યક્તિ છે. સામાન્ય નિવેદનો સિવાય, અરજદાર-અટકાયતીએ જાહેર વ્યવસ્થા માટે જોખમી હોય તેવી રીતે કૃત્ય કર્યું છે અથવા કરવા જઈ રહ્યા છે તે દર્શાવવા માટે રેકોર્ડ પર અન્ય કોઈ સામગ્રી નથી.

બેન્ચે પુનરોચ્ચાર કર્યો કે માનવજાતની સ્વતંત્રતા સર્વોચ્ચ છે. જ્યાં સુધી અટકાયત એકદમ જરૂૂરી ન હોય અને અટકાયત કરાયેલ વ્યક્તિની પ્રવૃત્તિઓથી જાહેર વ્યવસ્થા પ્રભાવિત ન થાય ત્યાં સુધી તેને મર્યાદિત અથવા પ્રતિબંધિત કરી શકાય નહીં. કોર્ટે કહ્યું કે સત્તાવાળાઓએ અટકાયતના આદેશો પસાર કરતી વખતે કાયદાની વિશેષતાઓને ધ્યાનમાં લેવી જોઈએ. કોર્ટે બંધારણની કલમ 21 હેઠળ સુરક્ષિત વ્યક્તિગત સ્વતંત્રતાની ચર્ચા કરી, જે ખાતરી કરે છે કે માત્ર દુર્લભ અને અસાધારણ કેસોમાં નિવારક અટકાયત લાદવામાં આવે છે. બેન્ચે સ્પષ્ટ કર્યું કે બંધારણની કલમ 22ને કલમ 21ના અપવાદ તરીકે વાંચવી જોઈએ, જે માત્ર એવી પરિસ્થિતિઓમાં જ લાગુ પડે છે જ્યાં સ્થાપિત પ્રક્રિયાનું કાળજીપૂર્વક પાલન કરવામાં આવ્યું હોય. આ અવલોકનો સાથે બેન્ચે નિવારક અટકાયતના આદેશને રદ કર્યો હતો.

અટકાયત કરાયેલ વ્યક્તિએ અટકાયતને આ આધાર પર પડકારી હતી કે તે ફક્ત તેની સામે નોંધાયેલી ત્રણ એફઆઈઆર પર આધારિત છે. આ FIRs IPCની કલમ 324, 323, 294ઇ, 506(2) અને 114 અને ગુજરાત પોલીસ એક્ટની કલમ 135(1) હેઠળ નોંધવામાં આવી હતી. અટકાયતીએ દલીલ કરી હતી કે એફઆઈઆર પ્રિવેન્ટિવ ડિટેન્શન એક્ટની અરજીને ન્યાયી ઠેરવતા નથી, કારણ કે તેઓ જાહેર વ્યવસ્થાને ખલેલ પહોંચાડે તેવી પ્રવૃત્તિઓ સાથે સંબંધિત નથી.

નિવારક અટકાયત અધિનિયમ 1950 એ એક કાનૂની સાધન છે જે રાજ્યને ભવિષ્યમાં સંભવિત રૂૂપે અપરાધ કરતા અટકાવવા માટે વ્યક્તિને અટકાયતમાં લેવાની મંજૂરી આપે છે. જ્યારે જાહેર સલામતી માટે નોંધપાત્ર ખતરો હોય ત્યારે તે સામાન્ય રીતે બોલાવવામાં આવે છે.